Gisteren met Marty en Jan Pieter, Amy en Calvin naar het graf. Met hen hadden we die laatste grandioze week in Duitsland, toen we ook hun 16-jarig huwelijk vierden. Amy vertelde in de dienst hoe ze genoten hadden van hun speelse oma, die dagelijks met hen gezwommen had. En wat een plezier ze gehad hadden in Drievliet, toen ze een paar keer samen in de wildwaterbaan gingen. Er was een glimlach op hun gezicht, in de droevige uitvaartdienst, toen die herinneringen werden verteld. 'De dingen in de kamer zouden levenloze dingen zijn zonder jou', zong Boudewijn de Groot in het Scheveningse Circustheater in het concert dat we 11 april bijwoonden. Zijn songs hebben ons een heel leven vergezeld en wat hebben we genoten die avond. Binnen twintig minuten waren we terug met de fiets. 'Nu staan de anderen nog in de file', zei Betsie. Ze kon het niet laten mij er fijntjes aan te herinneren hoe practisch gezond fietsen is. Regelmatig verleidde ze me tot een wat langere fietstocht in de omgeving. En of de duvel er mee speelde, kreeg ik de laatste maanden dan ergens in de duinen een lekke band of liep m'n ketting eraf. 'Fiets jij maar vast vooruit', zei ik dan, 'en zet koffie'. Maar ze liep met me terug. 'Samen uit, samen thuis'! Maar in die ochtend van de 18e juni was ze mij eensklaps onbeikbaar ver vooruit. Nu is zij thuis en ben ik het kwijt. Maar de goede herinneringen, die neem je mee zolang je verder leeft.