Een naam in het licht

Al weer meer dan vier maanden - eindeloos lang en tegelijk alsof het gisteren was.
In de Amadeushof van de Bethelkerk (Loosduinen) kreeg haar naam een plek op de bank waar ze rustte na het werk of gesprekjes voerde met gasten. Ze kon goed luisteren en steeds weer hoor ik van mensen die haar ontmoet hebben, hoezeer ze getroffen waren door haar invoelende en nooit opdringerige aanwezigheid. In haar e-mail vond ik staaltjes van trouwe correspondentie met mensen die emotioneel of psychisch in de knel zaten. Ruimte biedend, relativerend en met humor was ze hun praatpaal. Ze wist mensen het gevoel te geven dat ze er helemaal voor jou was.
Haar naam moet genoemd blijven worden. Glanzend in het licht blijft ze mij nabij.