Even mijn schoenen uitdoen

Negen maanden heb ik ze laten staan. De schoenen die ze op 18 juni 2005 uittrok, toen ze zich uitkleedde in de badkamer. Nu heb ik ze weggehaald, zoals ik afgelopen week ook eindelijk de prullenbak, die onder haar bureautje staat, heb leeg gegooid. Kon het niet laten erin te kijken. Papieren zakdoekjes, doosjes van inktcartridges en mislukte prints van de 'zondagskrant' (ons familieblad) dat ze redigeerde. En bij alles wat ik weggooi of opruim heb ik het gevoel dat ze stukje bij beetje uit mijn leven verdwijnt. Maar tegelijk bepaalt de moeite die deze simpele handelingen mij kost me erbij, dat ze onverbrekelijk deel van mij zal blijven uitmaken. Ook nu ik langzaam weer wat orde in mijn leven ervaar en ik weer op geluk begin te hopen. En toch, na negen maanden lijkt het als de dag van gisteren: even m'n schoenen uitdoen.