Een roos voor elke maand

Pasen 2006 - voorgaan in een dienst waarin de paradoxen over elkaar heen tuimelen. Als ik preek over Maria die de Opgestane haar naam hoort noemen - een fragment dat mij altijd al ontroerde - wordt de kloof tussen mijn verhaal en dat van Maria mij even teveel. "Maria! Een moment van intense intimiteit, van een niet te peilen vreugde. Hier gaat het paradijs open en heeft de dood zijn greep verloren'.
Tien rozen heb ik bij haar portret gezet, met de dorens van de rouw, geurend met het rood van de liefde, voor elke maand één. Vóór haar foto de oorstekers en halsketting met jade die ik haar voor haar 61e verjaardag gaf. De penning voor het 100 maal lopen van de stadswandeling in Loosduinen, de lengtemaat die ze bij zich had om op de markt een lapje te meten of te kijken of iets wel paste op de plaats waar ze het gedacht had. In de tinnen beker het blaadje dat ik in haar bijbel vond: 'voorkeur liederen bij begrafenis'. Achter de bloemen het interview dat ze in April 2005 aan Woord en Dienst gaf: 'Ik hoef niet te evangeliseren'. Ik lees: 'De kern van het christenzijn is je openstellen voor de ander'. Voorwerpen en woorden die allemaal haar naam, haar wezen uitdrukken: Lizzy. Staande voor haar portet noem ik die naam en ervaar een weemoedig geluk. Een lieve vriendin plaatste met Pasen naast mijn rozen een zelfgemaakt boeketje. Lizzy, ze heeft jou nooit gekend, maar ze weet dat jouw liefde er de oorzaak van is dat ik tegelijk zo verdrietig en zo dankbaar ben.