Veertig jaar later

Betsie op 19 juni 1993, de dag dat we ons 25-jarig huwelijk vierden. Hier zit ze voor het raam in Utrecht (Petrarcalaan), achter haar zie je het gele emmertje met voer voor onze twee schildpadden (Schil en Pad, volgens Stephen). Ze zit klaar om naar de dankdienst te gaan in de Pniëlkerk, die geleid werd door Evert van de Poll, waarin alle kinderen een aandeel hadden. Dat was een groot cadeau voor ons! Dit jaar was het op 18 juni, haar sterfdag, precies veertig jaar geleden dat we ons verloofden. Wat zijn die jaren omgevlogen. De afgelopen weken heb ik, tijdens mijn studieverlof, in albums zitten kijken en video's op DVD overgezet. Heel langzaam groeit, naast het voortdurend gemis, ook de dankbaarheid voor wat we samen hebben mogen delen. Hoe velen zijn er niet die zo'n geluk nooit ten deel is gevallen. Maar als ik dan deze foto zie en ik hoor op de video die die dag gemaakt is haar klaterende lach, dan overheerst toch weer de heimwee. En dat in een periode waarin een nieuwe liefde opbloeit. Maar in het leven bestaat het naast en met elkaar: gemis en vervulling, kyrie en gloria.