EEN GLIMLACH DIE BLEEF

Gisteren - 10 december - waren we met de kinderen op de Nw. Oosterbegraafplaats in Amsterdam. Twaalf december zou ze 63 zijn geworden. In haar allereerste fotoalbum dat op de lagere school begint, vond ik een briefje dat ze bewaard had: 'Lieve Betsie, je bent een schatje'. De kleine onbekende had het bij het goede eind! Achterin het album deze foto in de tuin van de Eindhovense woning, vier jaar vóór ik haar voor het eerst ontmoette. Wat ben ik vaak trots op haar geweest. Lang en slank, mooie kleren die ze zelf maakte en zich niet van de wijs laten brengen. En met haar glimlach won ze mijn hart. Noch hoor ik haar lach schallen over het Moezeldal, genietend van alles wat het leven haar gaf. Ik kijk naar dit meisje en besef hoe goed ze waren, die veertig jaren. Ik keek rond in de kring gisteren en besefte: wat een rijkdom om samen zulke kinderen en kleinkinderen te mogen hebben.